Vandaag moest ik hem dan toch echt invullen en op de post doen. Het uitschrijfformulier van school. Ik wist natuurlijk dat het eraan zat te komen toen ik me inschreef op de nieuwe school maar toch..
Wie had het ook kunnen bedenken, ik als brugpieper naar de ‘’grote school’’ om dan na een paar jaar zo van school te gaan. Zonder diploma, met een UITSCHRIJFFORMULIER. Geen feest en afscheid van de school, de leraren of de klas (die inmiddels al 2 of 3 jaar geleden van school af zijn gegaan). En dan de stuntdag, de diploma uitreiking en het gala, dagen die je je altijd zult herinneren. Alles was al geweest toen ik uit het revalidatiecentrum kwam. En nu ben ik al weer 18 jaar.. en dan hoor je onder het volwassenonderwijs. Natuurlijk ben ik blij om mijn school weer op te pakken, en natuurlijk ben ik blij dat het bij mijn oud klasgenoten wel gelukt is. En ja, natuurlijk blijf ik positief (ik bedoel dat feest dat komt er! En dat havo diploma komt er helemaal!) Maar soms is het wel even moeilijk. En dat formulier bezorgde mij een rotdag. Iedereen heeft ze toch wel eens? Eigenlijk helpen ook deze dagen je wel vooruit. Je wordt dan wel met de neus op de feiten gedrukt maar hierdoor wordt de wil om je doel te behalen alleen nog maar groter. (Als ie al groter kan :p )
Want hoezo, Anne-Lie moet na het revalideren als dagbesteding naar de zorgboerderij omdat ze niet meer kan leren? Ik zal ze het wel laten zien! Ook al duurt het allemaal wat langer of moet het via een omweg, ik ga mijn doel behalen! En ja, misschien met andere mensen om me heen en ja, waarschijnlijk zal ik de tijd op deze school nooit meer feestelijk kunnen afsluiten, maar één ding is zeker. Ik ga mijn feest vieren met de mensen die me al die tijd hebben gesteund! En nu ik dit zo schrijf, klinkt dat helemaal zo gek nog niet 😉
Linda
Met deze spirit en motivatie kom je er zeker!
gerdien
Weer een fantastisch omschreven emotie en ervaring.